03 mrt Tijd besteden: de praktijk gaat focussen op Mens en Werk
Psychologie is een eindeloos interessant vak. Mens, cultuur en natuur komen er allemaal in samen. Dat boek zal ik nooit uit hebben.
Breien, haken en kleding naaien vind ik ook eindeloos interessant. Ik ben al veel langer breier dan psycholoog, vanaf mijn 4e jaar ongeveer. Mijn moeder heeft vele uren de tijd genomen om mij een hoeveelheid vaardigheden te leren die niet voor die van een handwerkdocent onderdoet. Later probeerde ik mijn skills weer door te geven, aan mijn kinderen bijvoorbeeld, maar die vonden breien zonde van hun tijd. Het is ook wel eens beter gelukt, op de haak-reizen die ik georganiseerd heb in Marokko. Motivatie en timing is alles natuurlijk, voor goed besteedde tijd.
Zoals te zien is aan de website, biedt Praktijk de Ruimte sinds kort geen Basis-GGZ meer. Ik heb ervoor gekozen de andere aandachtsgebieden van de praktijk – bedrijfspsychologie, intervisie en ons speciale programma Ruimtewerk – meer aandacht te geven. Mijn bevlogenheid over wat ik met mijn team kan bieden aan mensen die door/met/naast hun werk in de knoop raken, of die verdieping en ontwikkeling zoeken in hun professionele rol, krijgt voorrang. Daarnaast zal er voor mij een stukje tijd over blijven om vaker te breien en te haken.
Toen mijn moeder dit hoorde, zei ze, een tikje rechtstreeks: “jij hebt toch helemaal geen tijd om te breien, jij moet toch geld verdienen?” Ze leerde me al die prachtige technieken en dan zou ik er niet van mogen genieten. Vele ontmoetingen met overspannen en depressieve cliënten hebben me juist iets anders laten zien.
Deelnemers van Ruimtewerk, die bij ons komen om te herstellen van een burn-out en van hun werkgever tijd en geld krijgen om aan ons 12-weekse programma mee te doen, hebben vaak zo’n groot schuldgevoel over hun onvermogende lijf en brein, dat ze geen tijd durven te nemen voor hun herstel, ook al verschijnen ze keurig op de bijeenkomsten. Ze willen beter zijn maar kunnen het niet worden, de tijd dat ze ziek zijn is verloren, want ze waren niet nuttig. Dat is de typische en o zo frustrerende burn-out-paradox: hoe harder je wilt, hoe langzamer het gaat. Mensen met een burn-out herstellen pas als hun klachten geen ongewenste plaaggeesten meer zijn, maar leerzame informatie over wie ze zijn en hoe ze met zichzelf omgaan. Een tijd van “ziek-zijn” wordt ineens nuttig. Uitputting en mist in het hoofd vertegenwoordigen dan ook geen ziekte meer, maar een gezond systeem dat lijdt onder een verkeerde gebruiksaanwijzing.
Het is ons de afgelopen anderhalf jaar gelukt mensen in Ruimtewerk die omslag te laten maken. Dat heeft ons enorm gemotiveerd om op deze weg door te gaan. Mooie bonus dat mijn werk regelmatig de reminder presenteert dat er Echt Niet Vergeten Te Breien in mijn gebruiksaanwijzing staat.
